Pokuta - Ian McEwan

Wspaniała! Automatycznie znalazła się  na mojej liście ulubionych książek, na bardzo wysokiej pozycji. Polecam również ekranizację, która niczego nie ujmuje samej książce.

• 'Źródłem sekretów jest sama wyobraźnia.'
• 'Nie wszystko, co robią ludzie, jest zgodne z logiką, zwłaszcza gdy są sami.'
• 'To było interesujące w mężczyźnie: połączenie inteligencji i słusznego wzrostu.'
• 'Coś takiego działo się ostatnio zawsze, kiedy rozmawiali; jedno albo drugie stale robiło coś nie tak, starało się cofnąć ostatnią uwagę. W ich rozmowach nie było swobody, nie było stabilności, szansy na odprężenie. Zamiast tego obfitowały w kolce, pułapki i niezgrabne zmiany tematu, które sprawiały, że nie lubiła siebie prawie tak samo mocno, jak nie lubiła jego, chociaż nie miała wątpliwości, że to głównie jego wina. Ona się nie zmieniła, ale on tak, to nie ulegało kwestii.'
• 'Myśli wszystkich dążyły do tego, by traktowano je równie poważnie, wszyscy chcieli równie intensywnie przeżyć życie, wszyscy uważali się za niepowtarzalnych, podczas gdy w rzeczywistości wcale tacy nie byli. Można było utonąć w nieważności.'
• 'Ludzi unieszczęśliwiały nie tylko łajdactwa i intrygi, lecz również konfuzja i nieporozumienia; przede wszystkim wynikało to z niemożności pojęcia prostej prawdy, że inni są tak samo realni jak my sami.'
• 'Retoryczne pytania miały w sobie coś lepkiego; wykrzyknik był ratunkiem dla tych, którzy krzyczą, aby ich lepiej zrozumiano.'
• 'Nie mogło być już gorzej, niż było.'
• 'Co jakiś czas, absolutnie mimowolnie, ktoś uczy nas czegoś o nas samych.'
• 'Nie wszystko ma swoją przyczynę i udając, że jest inaczej, wtrącamy się w funkcjonowanie świata, co jest czynnością jałową i prowadzi niekiedy do złego. Pewne rzeczy po prostu są, jakie są.'
• 'Było to dość powszechne- widzieć dookoła śmierć i pragnąć dziecka. Powszechne i przez to ludzkie (...). Kiedy zewsząd słychać krzyk rannych, człowiek marzy o dzieleniu z kimś małego domku, zwyczajnym życiu, rodzinie, jakimś związku. Wszędzie dookoła mężczyźni szli w milczeniu, zatopieni w myślach, zmieniając swoje życie, czyniąc postanowienia. Jeśli uda się im stąd wydostać.. Nikt nie zliczy tych wyśnionych dzieci, poczętych w myślach w drodze do Dunkierki i potem obleczonych w ciało.'
• 'Wyprana z emocji. Czekanie. Jedna osoba po prostu nic nie robi przez cały czas, a druga się do niej zbliża. Czekanie było ciężkim słowem.'
• 'człowiek jest - między innymi - czymś materialnym, czymś, co łatwo rozerwać, ale niełatwo naprawić.'
• 'ta proza jest zbyt pełna, zbyt sycąca.'
• 'nie pozostało nic innego jak żyć dalej.'
• 'Niczym policjanci z ekipy poszukiwawczej, czołgamy się na czworakach, szukając prawdy.'
• 'W dzisiejszych czasach nie sposób ocenić wykształcenia ludzi na podstawie tego, jak mówią, jak się ubierają i jakie mają gusta muzyczne. Najbezpieczniej traktować każdego, kogo się spotyka, jak wybitnego intelektualistę.'